همه ما باید آنقدر خوش شانس (یا باهوش؟) باشیم که یک گلخانه ساده مانند گلخانه ای که آقای رایش در ملک 2.25 هکتاری خود در نیو پالتز، نیو پالتز، نیویورک دارد، یک سازه 20 در 20 فوتی و با پوشش پلی است. او حداقل حرارت را حفظ می کند تا دما از 37 درجه پایین نیاید.
چهار تا از انجیر آردی های او در کف خاکی گلخانه کاشته می‌شوند و به‌عنوان دم‌پاشی آموزش دیده‌اند. با این حال، این فقط یک فیگور در آنجا نیست. این گلخانه همچنین میزبان انواع خوراکی ها از جمله ماشه، کاهو، کلم پیچ و حتی کرفس در زمستان به همراه نهال های گل بهاری و خیار تابستانی است.
اما روش بدون زواید برای رشد انجیر – در مکان‌هایی که زمستان‌ها سرد است – در گلدان است. این به شرطی است که وقتی یخبندان می رسد، مکان مناسبی برای نگهداری آن داشته باشید، همانطور که آقای رایش در زیرزمین به سختی گرم شده خود، جایی که 15 درخت گلدانی دارد، انجام می دهد.
آقای رایش مدت‌هاست که نه تنها انجیر، بلکه گیاهانی مانند مدلار و پنجه را نیز در میان گیاهانی که در «میوه‌های غیرمعمول ارزش توجه دارند»، کتاب آینده‌نگر او در سال 1991 که باغبانان را تحت تأثیر قرار داد تا پالت وسیع‌تری را در نظر بگیرند، پرورش داده است.
حتی با انتخاب‌های متداول‌تری مانند زغال اخته، آقای رایش محدودیت‌ها را اعمال می‌کند و سالانه 190 لیتر برداشت می‌کند، برای مثال، از بوته‌های مرتفعی که در داخل «معبد بلوبری ضد پرندگان ما» رشد می‌کنند، ساختاری در فضای باز که در طرفین با توری یک اینچی پوشانده شده است. و در زمان رسیدن از بالا نیز با توری پوشانده می شود.
در میان میوه های درختی، انجیر متمایز است. معمولاً مناطق معتدل رشد می کنند، مانند سیب و گلابی، میوه خود را روی چوب های قدیمی تر، سال قبل و قبل از آن تولید می کنند. برخی از انواع انجیر نیز می توانند این کار را انجام دهند و محصولی را که محصول بربا نامیده می شود، زودهنگام بر روی ساقه های سال گذشته تحویل دهند. اما آنهایی که برای رشد در آب و هوای سردتر مناسب هستند، از جمله انواع آشنا مانند براون ترکیه و شیکاگو هاردی، محصول اصلی خود – گاهی تنها محصولشان – را روی شاخه های جدید تولید می کنند.
- منابع:
